Dit is de pagina over Remco Evenepoel. De Belg staat bekend als één van de grootste talenten in het wielerpeloton. In zijn eerste jaar al heeft hij meerdere grote koersen gewonnen. In de Leiderstrui verzamelt al het nieuws over Evenepoel en houdt tevens zijn biografie bij.
Volg hier alles van Remco Evenepoel op Facebook.
Evenepoel van PSV naar Deceuninck-Quick-Step
Remco Evenepoel, geboren op 25 januari 2000 in Aalst, heeft een bizarre carrièreloop achter de rug. Tot zijn zeventiende speelde de jongeling namelijk nog in het voetbal. Zo kwam hij uit voor jeugdteams van onder meer PSV, Anderlecht en de jeugdselecties van België. Medio 2017 was hij de bal echter zat en maakte hij de overstap naar het wegwielrennen.
Dat was waarschijnlijk de beste beslissing in Evenepoels leven, want hij bleek een natuurtalent op de fiets. In de jeugdkoersen reeg hij de zeges aaneen en in 2018 won het Europees Kampioenschap wielrennen en het Wereldkampioenschap wielrennen bij de junioren. Het team van Deceuninck - Quick-Step twijfelde geen moment en bood de pas achttienjarige Belg een profcontract aan voor 2019. Daarmee sloeg hij de beloftes over, iets wat zeer weinig wielrenners kunnen zeggen.
Zware valpartij maakt einde aan opmars Evenepoel
In zijn eerste jaar bij de profs liet Evenepoel als negentienjarige broekie gelijk zien wat hij in zijn mars had. Hij wist in de Ronde van San Juan, zijn eerste koers als prof, gelijk beslag te leggen op het jongerenklassem*nt. Daarna begon het motortje te draaien met een eindzege in de Ronde van België en de overwinning in de Clasica San Sebastian, ongekend knap voor een onervaren wielrenner van negentien. Tevens werd Evenepoel ook Europees kampioen tijdrijden.
Dat Deceuninck - Quick-Step met Evenepoel goud in handen had, daar twijfelde niemand meer over. De jonge Belg was nu al één van de renners om rekening mee te houden in het peloton en dat ondanks zijn late carrièreswitch en jonge leeftijd. In 2020 bevestigde hij met vier eindzeges in vier wedstrijden, maar een zware val in de Ronde van Lombardije maakte een abrupt einde aan zijn seizoen. Evenepoel dook het ravijn in en brak zijn bekken, maar mocht daarmee nog van geluk spreken.
In 2021 keerde hij direct terug in een grote wedstrijd: in de Giro d'Italia draaide alles om hem, maar Evenepoel slaagde na een goed begin niet echt in zijn opzet. Uiteindelijk stapte hij in de zeventiende rit af na een valpartij, om vervolgens met een knaller terug te komen in de Baloise Belgium Tour.
Evenepoel vestigt zijn naam op het wereldtoneel
Het volgende doel was de Olympische Spelen in Tokio, maar daar kwam Evenepoel zowel in de weg- als tijdrit tekort. Hij deed een kamikaze-aanval in de wegrit, om tegen de klok slechts negende te worden. Op het EK werd hij respectievelijk tweede en derde, terwijl hij op het WK tijdrijden in Brugge als derde eindigde. Zijn terugkeer in de Ronde van Lombardije in dat najaar sloot een nare periode af, terwijl Evenepoel zich in 2022 ging richten op de Waalse klassiekers en de Ronde van Spanje.
Dat deed Evenepoel met verve: hoewel hij zijn grote doelen van het voorjaar (Tirreno-Adriatico en de Ronde van het Baskenland) niet wist te bolwerken, sloot hij de lente perfect af met een zege in Luik-Bastenaken-Luik. Vervolgens werkte hij via een zege in de slottijdrit in de Ronde van Zwitserland en winst in de Clasica San Sebastian toe naar de Vuelta, waar hij als absolute kopman van start ging. Op de zesde dag pakte Evenepoel de leiderstrui, om deze niet meer af te staan tot Madrid. Ook won hij twee ritten.
Diezege was echter nog niet alles: vanuit Spanje vloog hij direct door naar Australië voor het WK wielrennen. In de tijdrit pakte de Belg brons, maar in de wegrit haalde hij één week later fenomenaal uit. Evenepoel rondde een lange solo op geweldige wijze af en mocht de weken erna stad en land afreizen voor huldigingen. Ook trouwde hij in het najaar van 2022 met zijn vriendin Oumi.
Jaar als wereldkampioen bezorgt Evenepoel geen windeieren
Als wereldkampioen trapte zijn jaar 2023 af in Argentinië, om vervolgens door te reizen naar het eerste grote doel: de UAE Tour. Daar boekte hij op knappe manier de eindzege, waarna hij zijn pijlen via de Ronde van Catalonië (tweede achter Primoz Roglic ondanks twee ritzeges) en een denderende zege in Luik-Bastenaken-Luik op het hoofddoel in Italië richtte. De Giro d'Italia was door de Belg aangestipt als grootste ambitie voor dit jaar.
Al op dag één haalde hij fenomenaal uit in de tijdrit, om na enkele dagen het roze af te staan aan Andreas Leknessund van DSM-firmenich. Ook de tweede tijdrit op dag negen ging vervolgens naar Evenepoel, die daarmee het roze ook terugpakte. Na afloop werd er echter een bom gedropt: Evenepoel zou zich niet goed voelen, wat uiteindelijk corona en het einde van zijn roze droom aan het licht bracht.
Enkele weken later hervatte hij in de Ronde van Zwitserland, waar hij de voorlaatste rit won ter nagedachtenis aan de in die ronde overleden Gino Mäder. Ook het BK werd gewonnen, waarna de blik via winst in Clasica San Sebastian en het WK tijdrijden op de Vuelta kon, alweer zijn tweede grote ronde van het jaar. Daar won hij de eerste bergrit op miraculeuze wijze met een val na de meet en leek Evenepoel als enige weerstand te kunnen bieden aan het Jumbo-Visma-blok, maar niets bleek minder waar.
In de dertiende rit richting de Tourmalet zakte Evenepoel faliekant door het ijs, maar wonderwel herpakte hij zichzelf in een aanvallende rol in de slotweek. Twee ritzeges, de bergtrui en een hoop ervaring gingen in de tas mee naar huis, wat hem in aanloop naar zijn eerste Tour de France in 2024 hoe dan ook wel goed zal hebben gedaan.
